Το
1965 ήταν μια σημαδιακή χρονιά για την
μουσική. Ήταν η χρονιά που ο Bob Dylan
“μπήκε στην πρίζα”, αλλάζοντας
δραστικά τον έως τότε ήχο του, αλλά και
την αντίληψη περί folk και blues μουσικής.
Συγχρόνως, οι στίχοι του άρχισαν να
γίνονται πιο προσωπικοί, εσωτερικοί,
ακόμα και σουρεαλιστικοί. Τα τραγούδια
αυτά άρχισαν να γράφονται από το καλοκαίρι
του 1964, μια χρονιά που έγινε και η
συνάντησή του με τους Beatles. Την
ίδια εποχή ο John Hammond ηχογραφούσε
με τρία μέλη των μετέπειτα Band (τότε
λέγονταν Hawks), το album
“So Many Roads”. Φαίνεται ότι
αυτό επηρρέασε
και τον Dylan με αποτέλεσμα
να στραφεί στον
ηλεκτρικό
ήχο. Ενώ τα αρχικά sessions για τον δίσκο
ήταν με ακουστικό σχήμα, στην
συνέχεια ο Dylan χρησιμοποίησε
ηλεκτρικά μουσικά όργανα, εξηγώντας
στους μουσικούς ακριβώς τι ήθελε, με
συνέπεια η ηχογράφηση του δίσκου να
κρατήσει λίγο. Αν και υπήρξαν ηλεκτρικές
εκτελέσεις όλων των τραγουδιών, στο
δίσκο κατέληξαν οι μισές, με τις υπόλοιπες
μισές να είναι ακουστικές.
Το
“Bringing It All Back Home” κυκλοφόρησε
τον Μάρτιο του 1965 και περιέχει τραγούδια
όπως τα Subterranean Homesick Blues, Maggie's Farm,
Hey Mr. Tambourine Man (την ίδια
περίοδο στον πρώτο δίσκο των Byrds,
εμφανίστηκε και η ηλεκτρική
εκδοχή του, ένα από τα πρώτα folk-rock
τραγούδια), το κλασικό επίσης
It's All Over Now Baby Blue και
το It's Alright Ma (I'm Only Bleeding), ένα
από τα πιο σημαντικά πολιτικά, τραγούδια
καταγγελίας της rock
μουσικής ιστορίας, με στίχους όπως "He
not busy being born / Is busy dying".
Σε
λιγότερο από πέντε μήνες, κυκλοφόρησε
και το επίσης κλασικό “Highway 61 Revisited”,
το οποίο συνέχισε, με ακόμα
πιο ολοκληρωτικό τρόπο, στα χνάρια του
προηγούμενου δίσκου. Στον
δίσκο αυτό ακούγονται τα Like A
Rolling Stone, It Takes a Lot To Laugh It Takes a Train To Cry,
Ballad of A Thin Man και το μοναδικό
ακουστικό τραγούδι του δίσκου: το
εντεκάλεπτο έπος Desolation Row.
Οι δύο αυτοί δίσκοι αποτελούν σημείο
αναφοράς πια, αφού αν και στην αρχή
υπήρξε απο μια μερίδα κοινού, μουσικών,
κριτικών αμήχανη, ακόμη και αρνητική
υποδοχή, τελικά αναγνωρίστηκε η
σπουδαιότητά τους. Μια ένδειξη για τις
αντιδράσεις είναι η συναυλια του Dylan
στο folk φεστιβάλ του
Newport στις 25 Ιουλίου του
1965, όπου και αποδοκιμάστηκε ενώ έπαιζε
με ηλεκτρικά όργανα. Το μόλις προηγούμενο
βράδυ, στον ίδιο χώρο, οι εκτελέσεις των
τραγουδιών του ήταν ακουστικές χωρίς
να συμβεί κάτι ανάλογο. Τελικά με το
πέρασμα των χρόνων φάνηκε η σπουδαιότητα
και η επιρροή αυτών των δίσκων στην
πορεία της σύγχρονης folk, blues
και rock μουσικής.
Είναι
εκπληκτική η δημιουργικότητα και η
έμπνευση του Dylan εκείνη
την χρονική περίοδο. Αν, ακόμα, σκεφτούμε
ότι πριν κλείσει χρόνος από την κυκλοφορία
του “Highway 61”, κυκλοφόρησε
το αριστουργηματικό “Blonde On Blonde”,
εύκολα δέχεται κάποιος ότι
ακόμα κι αν σταματούσε εκεί την ηχογράφηση
δίσκων, η θέση του στο Πάνθεον των
“ροκ ηρώων” θα ήταν εξασφαλισμένη.
Ευτυχώς,
για όσους αγαπούν τη μουσική, δεν
σταμάτησε.
"Bringing It All Back Home" και "Highway 61 Revisited" πωλούνται σε CD με τιμή 6,99 το ένα.
