Μερικά
από τα καλύτερα μυθιστορήματα παγκοσμίως έχουν κακό τέλος …και δεν εννοώ
θλιβερό αλλά άτεχνο. Μια προδοσία, αυτού που προηγήθηκε.
Το
πρώτο μισό του David Copperfield σε αφήνει λαχανιασμένο.
Γελάς,
κλαις, νομίζεις ότι θα λιποθυμήσεις. Η σκηνή με τον David ας πούμε,
που, αφού έχει σωθεί, ταϊστεί, τακτοποιηθεί για
ύπνο από τη θεία του Betsey, κοιτάζει έξω από το παράθυρο, το φεγγαρόφωτο
στο κανάλι και με τη φαντασία του νομίζει ότι μπορεί να δει τη νεκρή μητέρα του,
που πέθανε στη γέννα, εκεί με το μωρό της αγκαλιά.
Έχω
ξεχάσει πολλά γεγονότα από την ζωή μου αλλά όχι αυτή τη σκηνή.
Αλλά
στα επόμενα κεφάλαια όταν ο David ενηλικιώνεται και παντρεύεται μια
σοφή γυναίκα, πετυχαίνει στη ζωή ενώ εσύ πεθαίνεις από βαρεμάρα.
Πηγή: The New Yorker - Joan
Acocella
