Τελειώνεις την ανάγνωση και μέρες μετά ο ρυθμός του υπάρχει μέσα στο μυαλό σου.
Ο συγγραφέας στέκεται σε πρόσωπα στα οποία δεν ρίχνουμε δεύτερη ματιά ίσως γιατί αν επιμέναμε θα βλέπαμε εκεί κάτι από τον εαυτό μας.
Κυκλικές διαδρομές σε προάστια τόσο κοντά τόσο μακριά από τη θάλασσα.Διαμερίσματα,φωτισμένα παράθυρα,είσοδοι πολυκατοικιών,ταξί,καφετέριες,ηλεκτρικός.Διαβάζοντας μυρίζεις όλους τους χώρους των μικροαστκών δραμάτων.
Φαινομενικά δεν συμβαίνει τίποτα ηχηρό αλλά οι ήρωες ασφυκτιούν.Αναπνέουν όταν καπνίζουν.
Δεν παίρνουν αποφάσεις,δεν αλλάζουν καταστάσεις.Αριστοτεχνική η περιγραφή της συνοικιακής γειτονιάς, της σημερινής και αυτής των εφηβικών χρόνων του σαραντάρη ήρωα.
Παθογένεια και σκληρότητα κάτω από τη γραφικότητα.
Ενώ ο πρωταγωνιστής είναι ο Ζαχαρίας το βιβλίο ειναι γεμάτο γυναικείες φιγούρες.Γυναίκες που σχολάνε από τη δουλειά τους και θέλουν να εξαφανιστούν μέσα στο μπουφάν τους.
Γυναίκες που η ζωή τους είναι κομματάκια μοιρασμένα στους άλλους και το δικό τους κομμάτι είναι μόνο η διαδρομή του τρένου.Γυναίκες πρώην κορίτσια.
Δοκιμάστε τη δυσάρεστη γεύση αυτού του βιβλίου.
