Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Καιρός για τέτοια;….ή καιρός μόνο για τέτοια;

«Συλλογιέσαι πως είναι μια γυναίκα που κρατείς μέσα στην αγκάλη σου, αλλά κυττάζοντάς την να κοιμάται, τη βλέπεις στην ενηλικίωση της μέσα στο χρόνο, το άσφαλτο ξετύλιγμα των κυττάρων που μαζεύονται και διευθετούνται στο αγαπημένο πρόσωπο που παραμένει πάντα και για πάντα μυστηριώδες-επναλαμβάνοντας επ΄άπειρον το μαλακό κύρτωμα της ανθρώπινης μύτης, το αφτί που είναι δανεισμένο από την έλικα κάποιου κοχυλιού, ένα φρύδι αντιγραμμένο από τη φτέρη ή χείλη επινοημένα από τα δίθυρα οστρακόδερμα στη ονειρική τους ένωση.
Όλη αυτή η διαδικασία είναι ανθρώπινη, φέρνει ένα όνομα που σου τρυπάει την καρδιά και προσφέρει το τρελλό όνειρο μιας αιωνιότητας που ο χρόνος αναιρεί σε κάθε αναπνοή. Κι αν η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι μια αυταπάτη; Κι αν, καθώς λέει η βιολογία, κάθε κύτταρο του σώματος μας αντικαθίσταται κάθε εφτά χρόνια από κάποιο άλλο; Το πολύ-πολύ κρατάω μέσα στα μπράτσα κάτι σαν  πηγή σάρκας, που ρέει αδιάλειπτα, και στο μυαλό μου ένα ουράνιο τόξο σκόνης. Και σαν αντίλαλο από ένα άλλο σημείο του κύκλου ακούω την σουβλερή φωνή του Περσγουώρντεν να λέει.
«Δεν υπάρχει Άλλος.Υπάρχει μόνον ο εαυτός μας αντιμέτωπος με το αιώνιο πρόβλημα της ανακάλυψης του εαυτού του".


Αλεξανδρινό Κουαρτέτο - Κλέα
μτφ: Αιμίλιος Χουρμούζιος 
εκδ.Γρηγόρη